خلاصه کتاب: در آهنی باز می‌شود، با گام هایی مردد پا به درون خانه می‌گذارم. یک حیاط بزرگ با سنگفرش های موزاییک و باغچه‌ای کوچک که تنها چند بوته‌ی خشکیده‌ی رز در آن است، به چشمم می‌خورد. هنوز هم برای آمدنم مردد هستم. با این حال نفس عمیقی می‌کشم و به خودم می‌گویم: نترس ژوان امید آقاجان به توعه نباید کم بیاری‌…